YAZAR
Beklenmedik bir fırtına kasıp kavuruyorsa benliğini, ne yapmalıdır insan? Fırtınada savrulan kum taneleri gözlerine doluyor ve zihnini bulanıklaştırıyorsa ne yapmalıdır? Burnunun ucunu dahi göremiyorken hangi istikamete gideceğine nasıl karar vermelidir insan? Bir sabah uyandığında hiçbir şey eskisi gibi değilse ne…
Minik avuçları arasına sıkıştırdığı göz alıcı beyaz şebboyları bana uzatıp gülümsedi. Bayağı müddettir elinde tutuyor olmalıydı. Zira hafiften solmuş ve bezmiş bir haldeydi çiçekler. Benim için kim bilir nereden toplamıştı onları. Onunla aynı hizaya gelebilmek için eğildim. Gözlerimiz buluştu. Upuzun…
Düşünmek… Sonu gelmeyen bir yol, öldüren bir hastalık. Hatta ve hatta kanser. Evet evet. Fikir kanseri. Tam olarak doğru tamlama bu, düşünmek fiilini karşılayan. Kanserin mekanizması hücrelerin hızla bölünerek çoğalması iken fazla düşünmek de insanı fikir kanseri yapar. Zihnin her…
Gerçekçi olmaya çoğu zaman mecbur oldum. Daha ziyade mecbur bırakıldım. Ve fakat sonraları bunu bir yaşam biçimi olarak kanıksadım. Öyle bir an olur ki geçici bir hülyaya aldanmak ile gerçeği kabullenmek arasında bir seçim yapmak gerekir. İnsan kendini kandırmak istediği…
Bereketli topraklarla çevrili vilayetlerden birinde garip bir çiftçi yaşarmış. Bu çiftçi gözlerinin önünde komşu tarlalar ekinlerle dolup taşarken kendi çorak arazisine bakınca içini kaplayan üzüntüye teslim olmaktan kendimi alamazmış. Çünkü onun tarlasında ne kadar uğraşsa da hiçbir nebatat yaşamazmış. Hasat…
Bir şeyi yitirmek için ilkin kazanmak, kıymetini anlamak içinse kaybetmek gerekir. Birbirini kovalayan iki tuhaf cümle. Birbirinden bağımsız sanılan ama birbirine kökten bağlı iki durum. Kazanmak-kaybetmek… Niçin kaybedilmeden anlaşılamaz hiçbir şeyin kadri- kıymeti? Ne denli önemli olduğunu kapladığı alan boşalınca…
Pişman olmaktan ölesiye korktuğun için beni hatırına hiç getirmiyorsun. Biliyorum. Zararı yok. Zira aklına ben gelirsem akabinde pişmanlık da peşinden zihnine hücum edecek. Sende biliyorsun ki beni hatırlarsan yaptığın hataları da hatırlayacaksın. Tüm bunlara mani olmak için büyük gayret sarf…
Maskelerinizi çıkarın da tanışalım, önünüzden çekilin de özünüzle buluşalım! İnsanlar ne zaman binlerce maskenin ardına sığınmaktan vazgeçip cesurca davranarak asıl benliğini gözler önüne serecek? Hayatımızın son dönemlerinde Covid-19 musibetinden korunmak için taktığımız maskelerden bahsetmiyorum. Yüzleri değil ruhları örtenleri kast ediyorum….
Hayatın en korkunç yanını geçenlerde keşfettim: İnsanın asla alışamam dediği ne varsa alışması. Unutamam dediği ne varsa unutması. Bu listenin sonu gelmez. Asıl ürkütücü olan zamanın her şeyi silip götürmesi… İçimizde geçmişe dair hafif bir sızı dışında hatırlanacak hiçbir şey…
