YAZAR
Bir, iki, üç, dört, beş … Can sıkıntısından halının üzerindeki desenleri sayıyordum, tam tamına bir aydır evde hasta rolü yapıyordum. Eski sözde bir şeyim, önce yeni sonra eski olan patronumu aklımca boykot ediyordum, haaa çokta umurundaydı sanki! İstifa edemiyordum çünkü…
–Merhaba, kimse var mı? Kapının açık olması beni içten içe işkillendirdi, Bay Russel asla ama asla kapısını açık bırakmazdı üstelik birden fazla hizmetçisinin olduğuna kalıbımı basardım, fakat hepsi neredeydi? Küçük adımlarla holü geçtim ve buz gibi hava dalgası kabanıma daha…
Ruhumdaki acıları bastığım adımlarımdan çıkarırcasına koşuyordum.Bu gece yine diğer geceler gibiydi,sahi ne kadar uzun zamandır böyle hissediyordum.Kafamı yastığa koyduğum an başlıyordu herşey,o an düşüyordu herşey aklıma,uzun zamandır her gece ölmeyi bekliyordum.Etrafımdaki herkesi bir anda alıp götüren gizemin benide gelip almasını…
Sonunda büyük gün gelip çatmıştı, yeni patron ile şirketin ilk toplantısı yapılacaktı biz çalışanlarına açıklamak istediği bazı durumlar varmış, ne büyük bir lütuf! Yeni pislik patronumu tanımasam belki inanabilirdim o da belki birazcık yani. Leo koskoca şirketi topluyorsa kim bilir…
Sabahın ilk ışıkları sökmeden uyanmıştı o gün Bayan V, içinde amansız bir sıkıntı, öfke, yorgunluk ve nefret vardı, evet hiçbir iyi duygu barındırmıyordu içinde zaten iyi biri olduğunu da hiçbir zaman savunmamıştı. Elinde kahvesi ile camından sokağın boş karanlığını izlerken…
Duruşma gününden bir gün önce sabah erken saatler… Bayan V kapısını hunharca vuran kişiye içinden lanetler yağdırırken, dışarıdan oldukça sakin görünüyordu, senelerin alışkanlığı yüzünü çok iyi gizliyordu. -Bayan V siz misiniz? -Evet, benim? -Efendim ben Jace, Bay Golding’in köşkünde çalışan…
Duruşma sekiz dakika sonra başlayacak Bayan V, isterseniz sizin yerinize ben vekalet edebilirim, hala yüzünüz çok beyaz toparlanamadınız. –Gerek yok Kristen, basit bir bayılma, davayı aldığımızda toparlanırım diyerek genç yardımcıma döndüm. Aslında basit bir bayılma değildi dün aldığım o zarf,…
Elindeki çantasını masasına bırakan Bayan V. gözüne çarpan gece mavisi zarfa elini uzatırken birden kapısı tıklatıldı. Aklından geçenlerle beraber gözleri kapıya döndü ve otoriter bir sesle gel diye seslendi. İçeriye giren yardımcısı Kristen adlı genç kız korkarak kadına bakıyordu; doğrusu…
Külkedisi ayakkabısının tekini düşürmeseydi, Uyuyan Güzel zehirli elmayı ısırmasaydı, Rapunzelin saçları kısa olsaydı, Bay Frodo yüzüğü ateşe atmasaydı, Bella, Edward yerine Jacop’ı seçseydi, yada Alice çukurdan Harikalar Diyarı’na düşmeseydi yine de mutlu sonla biter miydi tüm bu hikayeler ve filmler?…
Bayım bakar mısınız! Bana dönen gözlerle, olduğum yere çakıldım. Birden o, meşhur zamanda geri gitme sahnesini yaşadım önce insanlar hızlıca aktı, sonra her şey bulanıklaştı. Seneler Öncesi… Bir çift yeşil göz, bu gözler için her şeyi karşıma almaya razıydım yeter…
