YAZAR
Hareketsiz kalmam beni oldukça hırpalıyordu ilk zamanlar. Vakit öldürmek diye bir oyun türettim içimden. Dakikaları saydım peşinden. Hayır! Bu daha büyük bir işkence. Geç olmadan fark ettim neticesinde. Vücudum kasıldı ve uyuştu çoğu zaman. Hayır bu defa değil azı zarar….
Gözlerdir aynası, ışıl ışıl bir güneş misali kehribar Sıra dağlar ardında denize düşen gölgesi Gözlerdir geceyi sabaha bağlayan ihtiyar Çok zaman geçti bahardı, bir baktım yaz oluverdi. Hiç yazmadığım güncem aklıma geldi. Elim yasta kalmış tırmandığım dağların zirvesi soğuk dendi….
Yaşantınız, aileniz, çevreniz, büyüme şekliniz, karşılaştığınız zorluklar, aşamadığınız anılar… Tüm bunlar sizin karakterinizi ve geleceğinizi oluşturur. Kendinizi bildiniz bileli size dayatılan neyse o şekilde sürer hayatınız. Mesela başarılı ve her konuda iyi olmak zorunluluğunda kaldıysanız, her tökezlemenizde hakaretler savrulup yalnız…
Bir çok kez yoruldum Saçlarım yoluk, renklerim soluktu Işıl ışıl parlamıyordu hikayem Gözlerimin altında elmastan yaşlar Ruhumu örter benden kalan taşlar Kalem yaşlar akıtıyor gözlerden Kalem kanlar damlatıyor yürekten Sabrım kalmadı, bitkin ve tükendim Ben pes ettim devamını bilemedim Hatalar…
Yazmaya fırsat bulamadım Bunca derin dertte Kızmaya zaman harcamadım Sırası değil şimdilerde Bugünlerde korkunç bir yas var Yurdumu boğuyor halatla iple Gözlerimde acı, morardı yer kabuğu Ağlıyor gök çocukları görünce Ben ki elimden gelen yetersiz Boğazımda ur sözcüklerim tükenmiş Ben…
Canın karanlık cananın aydınlık olsun ister Gönül bu gerçeği bilmek ister. Sahi sahilik midir tek gerçek? Kalbini ısırmış biri taht ister, güç ister Şanlıdır yürek, taşınmaz bir direk Sebep arar ilmek ilmek Gizdir, gizlenmiştir Irmaklardaki su balıkları besler Yıllar üst…
Bu tanıdık bir zaferdi. Mağlup olduğumu sandığınız o savaştan kanatlanarak uçtuğum bir andı sadece. Oysa bu zafer oldukça net ve keskindi. Sizinle savaşmamıştım hiç. Kendimi bildim bileli savaşım bir tek kendimleydi. Yüreğim ferah, zincirim kopuktu belki. Tutsak insanların benim hürlüğümle…
Hayatımın yeni günü ve 20 defa söyleyeceğim dünü. Bugünümü yeşerten, filizlendiren soluk gülü anacağım hep. Bu bir başlangıç, bu bir kitabın ilk sayfası. Elbette başta anlamayacak ve anlaşılmayacak romanım. Zamanla alışacağız ve bu roman ile benim aramda. Şiirler serpişmiş aralara….
Bizi sihirli sözcükler bir arada tutar. Biliriz sözcüklerin kıymetini çünkü onlar bizi değerli kılar. Zamanı durdurmak isteriz kimi zaman ve kimi yerde bu bizi ümitli kılar. Yaşamak isteriz umut dolu bahçenin içinde çiçekler koklayarak. Bizim elimizi tutan mısralar hayatımıza olur…
İnsan ne zaman vazgeçer, çok istediği, çok sevdiği veya alıştığı herhangi bir durumdan kurtulmak ister? Bazısı sorumsuzdur aldığı yük ağır gelir, bazısı hükümsüzdür giydiği yelek boynunu eğiltir. Bu alışagelmez durum bazen kalbini ısırır, bazense sinyal verir içten içe. İnsan merhameti…
