YAZAR
… Katil herkes olabilir. Poem sokağındaki o cinayet hala gizemini korurken bu sokağın sakinlerinin dışında çevre semtlerden gelen yüzlerce insan oluyordu. Cinayet mi? Burada mı olmuş? Hangi şiir yahu? Saat kaçta? Silah mı kalem mi? Gibi onlarca soru soruluyor. Hepsi…
Takvimler 6 Kasım’ı, parmaklar Poem sokağını gösteriyordu. Bir mırıltı vardı sokaktan geçen herkesin dudağında. Önce adımlar yavaşlıyor, bakışlar yoğunlaşıyor. Sonrasında ise o mırıltılar. Belli ki bir haller vardı Poem sokağında, bir cinayet. Oldukça ilginç bir cinayet öyle ki maktulün avucuna…
Bu bir intihar mektubudur! -Bu bir intihar mektubudur! Hayır hayır, lütfen öyle bakma İapetos! Bu bir yaşam çağrısıdır. Artık ürün vermeyen bir topraktır yaşam benim için. Çiçekleri yapraktan yoksun, bedbahttır. Haksız bir kazançtır sözcüklerim. Her harfim bir insan öldürür, yeryüzünde….
Ben 9 yaşındayım, Ali 13 yaşında o zamanlar. Ben çocuk gazetesi okurken Ali berber Mustafa amcanın yanında çıraklık yapıyor. Mahalledeki kocamış evlere gider, yüklerini sırtlanır sonra tıraş edip geri dönerdi. Mahalleli çok severdi Ali’yi, benim gibi. Ben, Döne. Ben 11…
-Şirince teyze! Küçük saksılar buraya mı? –Evet kızım, yerleştir güzelce. Yavaş ol küsmesinler! -Küsmesinler mi? … Radyoda ılık ılık çalan müzik ile şirince teyzenin söylenmeleri birbirine karışıyordu bu deli göğün altında. Şirince teyze ile bu köyde tanıştık, ben bu köyün…
‘Ne bu? Burası neresi? !’ kulaklarımın içinde yankılanan, dudaklarımdan kopan bu haykırışlar dışında dilim dönmüyordu. Zihnimin akışına meydan okuyan kalp atışlarım, nefesimin kuruluğuna zıt giden gözyaşlarım… ‘Ne bu? Burası neresi? !’ Ayağıma dolanan irili ufaklı fırçalar ve çok daha fazlası…
Gökten üç yıldızın yeryüzüne düştüğü ve benim âşık olduğum o gün. Hava Olimpos Dağı’na göre oldukça soğuk. Toprak tanrısı Dione ellerini yeryüzünden çekmiş. Toprak sahipsizlik yeşertiyor köklerinden. İşte o gün, gökten üç yıldızın yeryüzüne düştüğü ve benim âşık olduğum… Sevgili…
‘Merhaba, bu roman benim ömrümde okuduğum en arayış kokulu romanım’ Kütüphanenin rafları arasında dolanırken gözüme çarpan ilk kitabı elime aldım, kokladım. Tam yapraklarını çeviriyordum ki, içinden bir not çıktı… ‘Merhaba, bu roman benim ömrümde okuduğum en arayış kokulu romanım’ .Beni…
Elimden tutan bir karanlığın izini sürüyorum bu gece, evden epeyce uzaklaşmışım. Bir katran bürümüş ruhumu, adım attıkça daha da katlanan. Elimden tutan karanlığın adı gibi bildiği bu yollardan geçerken gördüğüm çukurlar, kör kuyular, kırılan oyuncaklar, mor bulutlu gökyüzü, yeşil güneş,…
Merhaba ben Ümit; Bu adı bana yetimhanedeki annem yani ‘ yetimhane müdürümüz’ koydu. Hayatım boyunca elimdeki tek varlığım olan ‘ümit etmeyi’ hiç unutmamam içinmiş bu isim. Bugün bayrammış, tüm dünya çocuklarının gözleri neşe ile bakarmış. Biz? Ya bu dünyadan değiliz…
