YAZAR
Sabahattin Ali’nin Madonnasında, kitabın sonlarına doğru şöyle bir ibare yer alıyor: İnsan insanın sadece sevgisine ve alakasına muhtaç. Çünkü ben kitap değilim, çünkü ben öldükten sonra kimse beni okuyamaz. Yaşarken anlaşılmaya mecburum. Bulamadığım, bulamayacağım bir şeyi daima arıyor gibiyim. Nedir…
Zaman bir şekilde geçiyor, iyi ya da kötü olarak nitelendiriyoruz. Ama o iyi ya da kötü kavramlarının içinde yatan o kadar çok anı var ki; bugün hatırlayıp, yarın unuttuğumuz ya da aklımıza kazınmış ve oradan hiç kımıldamayan, kaybolmasını da istemediğimiz…
“Umudun bittiği yerde çaresizlik başlıyor. Dört duvar arasına sığmayan, nefes almanı bile zorlaştıran bir çaresizlik. Ve ben o kadar çaresizdim ki, gün doğana kadar sokak sokak dolaştım. Nefes alabilecek bir yer aradım kendime.” Demişti Mecnun. Çıkmaz sokak diyerek bildiğim…
Bir tren rayına yatırmak istedim kırgınlıklarımı, belki tren geçer de parçalar diye midesinin tam ortasından. Bir gökdelenin çatısından atmayı da isterdim tabii ama kırgınlıklarımı tren rayına koymak, bir gökdelenin çatısına çıkarmaktan daha az yorucu olurdu. Dövüşmek istedim kırgınlıklarımla kelebekle, bıçakla….
03.26 Eski hissediyorum, içimde ki her parça eski olan her şeye daha yakın gibi. Eskimiş, açılmayı bekleyen kitap sayfaları misâli tozlu bir rafta hissediyorum kendimi. Bir şarkı duyuyorum, şarkının ritmi kafamdan öylesine geçip gidiyor, bir şarkı daha duyuyorum, kalbimden…
01.06 Ben iyi bir şair olamam, şair hiç olamam. Ben seni anlatır kötü bir yazar olurum… yine sana yazarım, bir sana adarım… Canım sancıyor, saçımın her telinden bir çocuk asılıyor sanki. gözlerimi kapatmaya korkuyorum, yaşadıklarımı gerçek hayatta kavramak…
… İzi izleyeceğim ama kafamı kaldırdığım her seferinde daha da ağırlaşma ve sonraki sefere daha çok, daha uzun eğik eğik yürüme problemini çözemiyorum. …
… Odaya giriyorum ama sorun mekânda değil zamanda iz bırakmak istiyorum, bir garip her şey güzel bakıyorum baktığım şey güzel olunca ben çirkin hissediyorum anlam da veremiyorum zaten. …
*09.19 Durmuş saatim, kırmızı kaşkolumla, sökük çantam yırtık çorabımla, hayretlerim, meraklarımla. …
🙂 Seni üzmüşler seni üzülmüşlüklerini ve kırgınlıklarını geçiremeyince bende kendimi üzmüşüm. Bir türlü geçemedik üzülmüşlüklerden seninle. Geçip gitmeyi sevenlerin bile bu duruma cümleleri yok. Geçip giden her insanın geçip gitmek istemediği bir kimsesi olmuştur ama sonu hep kimsesizliktir. Biliyoruz aslında…
