YAZAR
Elimden bir şey gelmiyor elemden başka. Vuslat demini vurmuşum çoktan kışa, Sanki bir meyhanede viraneyim. Ayrılığı öter olmuş kuşlar başımda, Suskunluk öldürüyor beni. Vicdanımsa gece oluyor gündüzlerime, Bir gözyaşı dahi akıtamadım oysa Vurdum çektim sineme. Dokunmayı unuttuğum kalbim,…
Birkaç gün sonra doğum günüm. Kaç yaşıma basacağımın hiçbir önemi yok. Ki zaten basacağım yaşın on katı kadar hatamın izi kalmış ayaklarımın altında. Nereye gitsem benimle sürüklenip duruyor. Ben susmuşum içimdeki kağnılar yol almış. Vaziyetimin bir hayli vahim olduğundan şüphem…
Dağınık aklım, Gecenin solgun ışığını izlerken Aklımı bir köşeye kıvırdım. Suskun kasabalara dönmüş şarkılarla Yalnız, soğumuş bir sabırla Ve yorulmuş yaşlı saçlarımla Dalıp gittim uzak zamanlara. Çocukken düştüğümde Dizimdeki, kolumdaki yaralara bakardım. Şimdi bakılacak hiçbir yanım kalmamış, Yarım yarım yaşıyorum….
Nereye varacağını bilememesi insanın, Ölümün var olduğunu bile bile Unutması kadardır ölümü. Kim olduğunun bir önemi yok. Kimliğinde yazan o harfler arasında Bir senfoni hayat. Kaybolmuşlar ülkesine döndüm yeniden. Rıhtımlar kopuyor içimden Ve gemiler yanaşıyor gözlerimden. Durdukça kabarıyor…
Bomboş sokaklarda yürüyorum. Yalnızlık evrilmiş olmalı ki yüreğime ben hiçbir şeyin farkında değilim. Zamanla aşınan kalbimin yorgunluğu bir fırtına gibi çarpıyor koylarıma. Sabahlarım gecelerden farksız oluyor. Ruhum ışıyor elbette ki bu yükselmiş uygarlık kini hapsoluyor düşüncelerime sonra. Ben o pembe…
Kan görüyorum. Korkusuz asırların ellerinde boğuluyor Sessizce yanaşan bir kasırga eşliğinde ruhum. Delâlet var zihnimde. Her yanım karanlık insan perdesinden yüzler. Ve ben yüzlerce yüzden oluşan bu perdeye karşı siper almışım. Durduğum yerden izliyorum yaşamayı. Yaşamak… Ne güzeldi huzur içindeyken….
Bu şehir insanı içine çekiyor. Bir volkan gibi yakıyor gözlerimi Ardından asırlar öncesinden gelen sesler. Birkaç ana kuzusunun yardım çağrısı dolanıyor semada. O sema ki büyük bir zaferin en sıcak iklimindeydi yıldızlarda dolaşan. Korkunç, kekeme, kızıl ve seğiren bakışlarla donattı…
Kendini denizin kucağına bırakmış bir sal gibiyim bugün. Ya da ben öyle sanıyorum zannımca. Sanıyorum derken sendeliyorum elbette. Kaçınılmaz sonun kurasına ben de dahil olurken sebepsiz yere. Ben kendimde boğulurken dünyada koyulaşıyorum en nihayetinde. Kaçtığım yalnızlığımın kurduğu kilitli bir kalede…
Bu son bekleyişim değildi Yarın beklerim. Bir asırdır ruhumun eşiği, Girenin ardından durur saatim. On yedi yaşımın acısı, Yirmi yılın yaşanmış tecrübeleriyle tırmandım yalnızlığa. Korkusuzca adım attığım yollarda büyüdüm işte böyle. Kansız savaşlar verdim ben, Ejderha gibi amansızca yaktım yüreğimin…
Kana susamış bir yalnızlık var içimde Öyle büyüyor ki günden güne Her zerrem bir mezarlık oldu artık. Derin denizlerin karanlığında uykudayım Bir rüya gördüm, Onu yıllarca yaşattım. Yasaklanmış korkularım var benim Kollarımın arasında uyuyan kaoslarım bir de. …
