YAZAR
Pamuk ipliğine bağlıydı aslında. bunu o yıllarca düşünmek için oturduğu o koltukta düşündü. Baktı koltuğuna kaldırdı kolunu incelmiş bir tabakayla karşılaştı. Kalkıp uzaktan da baktı şöyle oturduğu yerin çöküşüne. Güldürdü bu durum onu hep aynı yere yaslandığını düşündü. Neler gördüğünü…
Hava nasıl orada? Sadece bunları sorabildim telefonun diğer ucundaki kişiye. Cevap açıktı iyi. Oturduğum taştan kalktım. Yağmur çiselemiş o sokakta. Yerdeki yapraklar ağaçlardan birer birer kopup gelmiş. Bir oraya bir buraya savruluyordu. Burada hava nasıldı, biraz kasvetli biraz rüzgârlı oldukça…
Koşuyordu arkasına bakıyordu yanına bakıyordu kimse yoktu. Ama onu takip eden biri vardı biliyordu o yüzden çıkmıştı siyahlara bürünmüş karanlığa karışmış evinden. Bir çaresi de yoktu sebebi de yoktu bu kaçışların. Bir gün bir masada oturup konuşmak zorunda kalacaktı neden…
Dökülmüş kapının boyaları dokunuyorum, elimle daha da kavlatıyorum boyasını. Altından çıkan kahve kapı daha güzel geliyor gözüme uzun zaman harcıyorum yıllardır çıkmakta zorlandığım kapının başında. Yıllardır arka yüzüne baktım beklide farklı geldi bu yüzü bana ondandır diye düşünüyorum. Yürüyorum başka…
