YAZAR
Dar vakte sığmıyor düşünceler.. Önce ince ince işliyor kelimeler Sonra birbirinin ardı sıra dökülüyor vaatler İlkinler,hepler,hiçler… Yok yere ziyan oluyor sözcükler. Giriyor bir girdaba Hiç çıkmayacakmışçasına telkinler.. Boşuna, boşu boşuna Anlamsız, anlamlandırılmadan Yönlendiriliyor peşi sıra cümleler.. Bilahare bitiyor paragraf… Tamamlanılmasına…
İyi kötü her gününde Senin yanında olan Yarınında,dününde,bugününde Sana destek olandır Arkadaş! Sır verdiğinde sırdaş, Derdini paylaşırken derttaş Sana kin tutmayandır Can ciğer kuzu sarması Arkadaş! Duygusuyla, fikriyle Seni tamamlayan bir bütün Her anının başkahramanı Yüzünde hiç bırakmaz hüzün Arkadaş!…
Beni kendinde gizler Gözyaşlarımı karanlığında. Acılarımı bağrında Dizginler bu şehir. Acılarıma ortaklık eder Bir arkadaş dost gibi. Sırdaşlık eder Güvenilirdir bu şehir. İnsanları desen Kalabalığıyla korkutur. Sen de onlardan gam yesen Sahiplenir seni bu şehir. Ancak öldüğünde Dönmeden gidesin gelir….
Yorgun bedenim var, Hüznüm, kederim var. Son bulmuş mutluluğum, Severek söylediğin sözlerin var Senden kalan. Birlikte geçen günler Hepsi anı olup gittiler. Bende saklı hâlâ sevgin Seni unutmak için yeminim, Bir de kırılan kalbim var Senden kalan. Baktığımda kaybolduğum Yanındayken…
Hepimiz bu dünyada kurulu bir düzen üzerinde ikamet ediyoruz. Ayakta durmak, hayata bir an olsun yenilmemek için yapmamız gereken onlarca şey var;hem kendimiz hem de sevenlerimiz için. Bazen hüzünlü bir hava içine girip isyan boyutuna geliyor, bazen de sevincimizle yere…
Uyumaya korkuyorum… Çünkü biliyorum ki gözlerimi ne zaman kapatsam, Senden birşeyler gelecek aklı hayalime yine. Seni bulacağım içimin her köşesinde, biliyorum. Sen her ne kadar benden tamamen gittiğini söylesen de, Bedenim aynı şeyi söylemeyecek. İçimde hâlâ kuytu bir yerlerde Eminim…
Bilincime işlemiş heceler. Durdurak bilmeden adını sayıklıyorum. Gözlerim aniden kapanıyor. Gölgenin senzelesine uğruyorum. Kendin yoksun ama ruhun bunaltıyor içimi. Her yer kararıyor bir anda. Gözüme bir senin ışığın vuruyor. Öyle alacakaranlıktayım ki; Aydınlığa mı, karanlığa mı geçeceğimi kestiremiyorum. Hain sessizlik…
Söylenmemiş sözler var daha İçimde yankılanan… Bozulmamış yeminler var Tövbesi olmayan… Bakışlarım revakında, Sana bakmaya cüreti yok. Kalbim desen ilelebet senin, Ritmi bir hayli çok. ‘Seni seviyorum ‘ demek geliyor Bir an içimden yapamıyorum. Dudaklarım her an adını…
Gören gözlerden olamadık Haketmedik biz bu gözleri. Bazılarının görmüyordu gözleri Ama hissediyordu herşeyi O naif yürekleri… Biz bu kulakları da haketmedik belki Lüzumsuz kelimelerden hariç Başka bir şey duymadık ki… Bilâkis duymayanlar vardı, Onlar hakettiler bu mucizeyi. Ne kadar duymasalar…
İnsan zihni kendi bilinçaltı içerisinde korku denilen kurguyu yaratır. Bir film izlediğinizde,kitap okuduğunuzda veya geçmişte yaşadığınız korku dolu olayda bu kurguyu görmeye başlarsınız. O kadar cesur gördüğünüz insanlar vardır ki, bir bakarsınız çok gülünç korkuları var. Hayatı korka korka yaşamaktansa,korkmadan…
