YAZAR
‘Huşu duymayan kalpten, Kabul edilmeyen duadan, Doymak bilmeyen nefisten, Fayda vermeyen ilimden Sana sığınırım…’ Hz.Muhammed(s.a.v) Bu dua(hadis), ne kadar güzel özetliyor değil mi ruha ilaç olacak her şeyi… Temel noktası samimiyet ve fayda… Kendi kendime hep sorarım: neresindesin bu duanın(hadisin),…
Uzunca bir süre yazamadım farkındayım. İnsanın bazı kötü deneyimler yaşayıp kendini toparlaması kolay olmuyor. Hele ki bu deneyim sevdiklerinizden birinin ölümüyse.Hayat bir akış işte, çok sevdiğiniz insanları kaybetseniz de devam ediyor, siz kendinizi kaybetseniz de! Önemli olan hayatın neresinde yer…
Hayatın bize sunacaklarına, küçük sürprizlerine ön yargılardan uzaklaşarak yaklaştığımızda karamsarlık, düşünce yapımıza yabancı gelmeye başlayacaktır. Çaba gerekli! Her yaptığın işte, düşünce yapını değiştirmek için de… İnsan alışkanlıklarıyla zihnini ya zehirler ya da besler… Alışkanlık haline getirdiğin her faaliyet senin yaşam…
Bir şarkı daha yazacağım sana, bilmesen ne çıkar. Ne değişir ki kuytusuna saplanan kalbimin derinliklerinde. Sözü uçurmasan gençliğimin hikayesine, ne çıkar. Burdasın işte yine. Kalemimin ucunda, sayfalarımın imlasında, cümlelerimin ögelerindesin! Yangınları görmesen ne çıkar, küle mi dönüşecekti harfler. Tereddüt eder…
Göz göze gelip de hislerinizin fışkırdığı yerden Sakinliğin kararlılığında kalmaya gönüllü taptaze bir yoğunluğun Sarmaşıklı yollarıydı bizi bağlayan… Tenimize değen fotonların etkileşmesiydi duyuların hareketliliği Evet adı buydu hislerin aslında… Sınırsızlığın dünyasına açılan esrarengiz mekanlar… Çepeçevre seni saran herşeyin döndüğü sarmal…
Güzel anlar biriktirebilmekti bütün meselemiz, Tertemiz bir sabahın nayhoşluğuyla açılan pencereden bir nefes çekmek gibi. Eskisinden daha güçlü günde, ılık bir baharın habercisi gibi. Özlediklerin yanındaymış gibi. İçindeki boşlukları doldururcasına uçurumlara düşmesine izin vermeyeceğin saflıkta Alıp seni uçuracak, akasyalar içinde…
Bencillik tutkusu…Hasetlik ve fesatlığın romanını yazacak hatta gişe rekorları kırdıracak düzeyde bir yenilginin baş rolünü kabul eden sayısız insan… Ne dramatik 😐 Her insan kendi kalitesinde yaşar hayatı, kötülük tacı takanlar savrulduklarının farkına varmaz, hapsoldukları hırsları onları kendilerinden alıkoyar. Sevdiklerini…
Gecenin elleri vardı huzurunu hissedebildiğin, Sağanak bir şekilde yağan, kapatınca gözlerini görebildiğin. Dokunuşları bir dua gibi sana ulaşan bembeyaz ve sıcak bir etkisi vardı aslında. Onu kasvetlikle suçlayanlar rengine aldananlardı. Sahi ne ara siyahın kötülüğüne aldandık? Bütün renkler kendi varoluşlarında…
Başedebildiğin kadar kendinsin bu hayatta.Dolayısıyla kendine yapabileceğin en güzel iyilik sorunlarından kaçmamaktır. Yüzleştiğin kadar özgürleşir özgürleştikçe ‘biz’ olursun. Karanlığa meydan vermeyecek bir tabiatla aydınlatırsın başkalarını. Bu sebeple çözümsüzlük; değişik formatta aynı içeriğe sahip, kurban algısıyla ve ‘neden ben’ sorusuyla beslenen…
Hak ve doğrunun yanında durabilenler illaki kazanır, yeter ki bakış açın, kalbin, ruhun her zaman iyiliğe seni yöneltsin gerisi gelir.Bunu bir yaşam biçimi haline getirdiğinde hayat sana fazlasıyla karşılığını verir. Karşılıksız kalmaz hiçbir şey, yaptığını yaşarsın; nasıl bakıyorsan öyle görürsün,…
