Haykırmak gelir bazen sevdiğini dünyaya duyurmak için.
Ayıplanarak karşılanır, insan içindeki kalp sesi.
Hiç mi sevemedik, yoksa sevmeye meyil vermedik.
Umut yok mu yani sevmeden yaşamak için.
Bir kalp çarpıntısı olsa kafi.
Tabi anlıyorsa içindeki duyguları bir insan,
Gülüp geçerek “hadi be” diyerek yanından geçmesi gibi
Sevmek zor mu bir insanı?
Uğruna ömür biçeceğin bir insana aşık olmayı.
Kalp yine bir şekilde kestirip atar ama,
Gözleri kestirip de sevmeden yaşamak
işte uçurumun en büyük tutsağında
Yalanlarla boğuşur iki insan…