Elindeki çantasını masasına bırakan Bayan V. gözüne çarpan gece mavisi zarfa elini uzatırken birden kapısı tıklatıldı. Aklından geçenlerle beraber gözleri kapıya döndü ve otoriter bir sesle gel diye seslendi. İçeriye giren yardımcısı Kristen adlı genç kız korkarak kadına bakıyordu; doğrusu…
Kaybettik dediler. Hayatın karşısında bir anda yok oluşumuzu anlatan acımasız bir kelime kaybetmek. Bir ömrü bir kelimeye sığdırdılar. Kaybetmekten delicesine korktuğum birini kaybettim. Artık nefes almadığını bildiğim bu acımasız dünyada çocukluğumun ve gençliğimin en güzel parçalarından birini kaybettim. Zaman ne…
Postacının tek omzuna attığı eskimiş bez çantasında Ağlayarak yazılmış namede Arayıp bulsam bir satırı Kokunu getirse vücuduma Mührünle hasretimi kucakla Beni hatırla… Ben seni düşünürken yazıyorum Yoksa kalem masamda bir başına Ne kağıda yaklaşıyor ne de bana Özledikçe yazıyorum Şimdi…
Kahverengi, siyah çizgili, koyu yeşil fermuarlı; tozlu, sağ taşıma kulpu çamurlu bir bavul. Herhangi bir şehrin herhangi bir garında. Herhangi bir tarihte herhangi biri tarafından unutulmuş. İçi oldukça dolu ve oldukça da hafif. Herhangi biri tarafından her şekilde göz ardı…
Külkedisi ayakkabısının tekini düşürmeseydi, Uyuyan Güzel zehirli elmayı ısırmasaydı, Rapunzelin saçları kısa olsaydı, Bay Frodo yüzüğü ateşe atmasaydı, Bella, Edward yerine Jacop’ı seçseydi, yada Alice çukurdan Harikalar Diyarı’na düşmeseydi yine de mutlu sonla biter miydi tüm bu hikayeler ve filmler?…
SEN BENSİZ BEN SENSİZ Bu sabah seni görmek istedim Yine yanı başına oturup seni izledim Hava soğuktu, sende üşüyordun hissettim Güneş ısıtabiliyor muydu bir başına soğuk toprağını Orda yalnız başına bensiz ne yapıyordun Gecenin zifiri karanlığında korkmuyor muydun? Kim…
Güneş çatıya yaslandı neşe mi vermeli heyecan mı? Yoksa biraz melankolik bir akşamda hüznü mü yudumlamalı? Alaz alaz cümleler uçuşturmalı mı Karışık ve sonu ne olur bilinmez huzurum Yerine gelecek mi? Yoksa hepten gidecek mi? Baharı söndürecek emir kipleri Yağmur…
İlber Ortaylı ve Yenal Bilgili’nin gerçekleştirdiği söyleşiden yola çıkarak oluşturulmuş olan “Bir Ömür Nasıl yaşanır?” kitabı, İlber Ortaylı’ya yöneltilen sorulardan ve onun cevaplarından oluşan, sekiz ayrı bölüme yer verilmiş bir kitaptır. Bu bölümlere ismini veren soruların her biri, İlber Ortaylı…
Kaç mevsim çiçeği bıraktım kalbimin derinine, Topladım bütün anılarımı gönderdim denizin en derinine, Çıkıp gitmek kolay. Bir ceket, bir bavul elinde tren garında, Sıkıştırdım içimdeki sıkıntıları doldu taştılar sokaklara. Sabahın köründe aldım çantamı düştüm yollara, Çıkarken sadece ismini ve resmini…
Bayım bakar mısınız! Bana dönen gözlerle, olduğum yere çakıldım. Birden o, meşhur zamanda geri gitme sahnesini yaşadım önce insanlar hızlıca aktı, sonra her şey bulanıklaştı. Seneler Öncesi… Bir çift yeşil göz, bu gözler için her şeyi karşıma almaya razıydım yeter…
