İçimin demir parmaklıkları, kaburgalarım Sigara dumanında avlanan bir kedim Suda boğulan bir bedevi derdim ben yazsam Kaçırdığım trene teşekkür ederim tanrım Beni bırakamazdı istediğim yere sanırım Hevesime son biletini kestim Boş koltuklara kalan son kırıntılarını koydum Topla, böl, birleştir onları…
Artık hayalini istemiyorum Geleceksen sen gel artık Bedenimde dikenli sızılar besliyorum Geleceksen sen gel artık Beklemek zordur diye bilirken Sevmek zormuş, dedikleri gibi Hayallerin bile anılarda gezerken Geleceksen sen gel artık Bir ucu heves bir ucu yorgun Bilmemek…
Hareketsiz kalmam beni oldukça hırpalıyordu ilk zamanlar. Vakit öldürmek diye bir oyun türettim içimden. Dakikaları saydım peşinden. Hayır! Bu daha büyük bir işkence. Geç olmadan fark ettim neticesinde. Vücudum kasıldı ve uyuştu çoğu zaman. Hayır bu defa değil azı zarar….
Gözlerdir aynası, ışıl ışıl bir güneş misali kehribar Sıra dağlar ardında denize düşen gölgesi Gözlerdir geceyi sabaha bağlayan ihtiyar Çok zaman geçti bahardı, bir baktım yaz oluverdi. Hiç yazmadığım güncem aklıma geldi. Elim yasta kalmış tırmandığım dağların zirvesi soğuk dendi….
Beklenmedik bir fırtına kasıp kavuruyorsa benliğini, ne yapmalıdır insan? Fırtınada savrulan kum taneleri gözlerine doluyor ve zihnini bulanıklaştırıyorsa ne yapmalıdır? Burnunun ucunu dahi göremiyorken hangi istikamete gideceğine nasıl karar vermelidir insan? Bir sabah uyandığında hiçbir şey eskisi gibi değilse ne…
Saz teline dert sıkışmış çalarsın Söyle gönül derman nerde ararsın Sap yerinden tekneye bağlı elem Sevda eli diye boyna asarsın. Aşk derdin kapı kapı dolanırsın Adem’i kullukta kıskandırırsın Ağyar dolu sevgili kapısında Ah eder kendini acındırırsın Zülf…
Havanın kapalı olduğu bir günde, evinin en güzel manzaraya sahip olan köşesinde oturmuş dışarıdaki yağmuru seyrediyordu. Yağmurun yanı sıra şiddetli fırtınanın ağaç dallarını savuruşunu da izlemek ona ayrı bir haz veriyordu. Dışarıda bir devinim, heyecan ve coşku söz konusuydu. Kuvvetli…
Boşluk sizce nedir? Belge de satır aralığı bırakmak mıdır? Sadece yazı yazarken uyulan bir imla kuralı mıdır? Yoksa yapmanız gereken bir işi erteleyip, kendi içinizde yarattığınız hissin adı mıdır? Ya da her şey çok yolunda gitmesine rağmen mutlu olamayışınızın sebebi…
Kaybolmuş rıhtımlarda dolaşıyor ruhum Aydınlığını kaybetmiş Kara lekeler var üzerinde. Kara lekelerde bin kırmızı leke… Kana bulanmış düşler Zamanın boğulmuş doğurgan sessizliğinde. Çaresiz yaşamlar kucak açmış umuda, Umut güneşin ellerinde. Güneş sesleniyor yukarıdan: Zor olacak yaşamak, Yaşamak sizin elinizde. Tercihi…
Yeni başladığı bir hikayenin sonunu okuyup rafa kaldıracak, doldurduğu bir bardak suyu bitiremeyecek ve hatta pişirdiği yemekten bir çatal alıp bırakacak kadar hayattan sıkılmıştı. Doğan güneşe merhaba demez, biten güne de teşekkür etmezdi. İşten eve geldiğinde, üstünü bile değiştirmeden saatlerce…
