İnsanlar, karanlıkta yalnız kaldıklarını düşünür…
Peki, yalnız kalanlar hep karanlıkta mı yaşar ?
Bir yol daha olmalı, geçmişim bu kadar da kötü değildi !
Bir çözümü hep bulunur sorunlarımızın.
İnsanlar, korkuları ile yüzleşmemek için yapar kolay olanı…
Peki, her seferinde kolay mıdır yapılanlar ?
Sen değildin gerçek suçlu.
Ertesi gece karşındaysa ve yine gözlerinin içine bakıp anlatıyorsa suçlu odur
Biliyorsun, geri gelecekti !
İnsanlar, kalp kırınca pişmanlık öncesi bir rahatlama yaşar !
Peki, her rahatlama çabasında kırılmalı mı birinin kalbi ?
Daha kaç kez öfkene yenik düşeceksin ?
Seni küçük düşüren sözler, seni yüceltmez unutma!..
İnsanlar, çoğu zaman anlatamaz sahip olduklarını…
Belki de varlıklarıyla anılmak rahatsız edecek tüm yakınlarını.
Huzura ermek değildi tüm sorunları bitirmek.
Biliyordun sen de bir gün gideceğiz buralardan !
İnsanlar, özlem duyduklarını arar her zaman.
Özlem duyulan her şeyden habersiz yaşar yıllarca…
Hep bir günü beklerdik, o gün kimseyi görmez gözümüz.
O gün karaladığın temiz sayfalara acırsın içten içe…
