Category
Hikâye ya da öykü, gerçek ya da gerçeğe yakın bir olayı aktaran kısa, düzyazı şeklindeki anlatıdır.
Ruhumdaki acıları bastığım adımlarımdan çıkarırcasına koşuyordum.Bu gece yine diğer geceler gibiydi,sahi ne kadar uzun zamandır böyle hissediyordum.Kafamı yastığa koyduğum an başlıyordu herşey,o an düşüyordu herşey aklıma,uzun zamandır her gece ölmeyi bekliyordum.Etrafımdaki herkesi bir anda alıp götüren gizemin benide gelip almasını…
‘Ne bu? Burası neresi? !’ kulaklarımın içinde yankılanan, dudaklarımdan kopan bu haykırışlar dışında dilim dönmüyordu. Zihnimin akışına meydan okuyan kalp atışlarım, nefesimin kuruluğuna zıt giden gözyaşlarım… ‘Ne bu? Burası neresi? !’ Ayağıma dolanan irili ufaklı fırçalar ve çok daha fazlası…
Sonunda büyük gün gelip çatmıştı, yeni patron ile şirketin ilk toplantısı yapılacaktı biz çalışanlarına açıklamak istediği bazı durumlar varmış, ne büyük bir lütuf! Yeni pislik patronumu tanımasam belki inanabilirdim o da belki birazcık yani. Leo koskoca şirketi topluyorsa kim bilir…
Gökten üç yıldızın yeryüzüne düştüğü ve benim âşık olduğum o gün. Hava Olimpos Dağı’na göre oldukça soğuk. Toprak tanrısı Dione ellerini yeryüzünden çekmiş. Toprak sahipsizlik yeşertiyor köklerinden. İşte o gün, gökten üç yıldızın yeryüzüne düştüğü ve benim âşık olduğum… Sevgili…
Sabahın ilk ışıkları sökmeden uyanmıştı o gün Bayan V, içinde amansız bir sıkıntı, öfke, yorgunluk ve nefret vardı, evet hiçbir iyi duygu barındırmıyordu içinde zaten iyi biri olduğunu da hiçbir zaman savunmamıştı. Elinde kahvesi ile camından sokağın boş karanlığını izlerken…
‘Merhaba, bu roman benim ömrümde okuduğum en arayış kokulu romanım’ Kütüphanenin rafları arasında dolanırken gözüme çarpan ilk kitabı elime aldım, kokladım. Tam yapraklarını çeviriyordum ki, içinden bir not çıktı… ‘Merhaba, bu roman benim ömrümde okuduğum en arayış kokulu romanım’ .Beni…
Elimden tutan bir karanlığın izini sürüyorum bu gece, evden epeyce uzaklaşmışım. Bir katran bürümüş ruhumu, adım attıkça daha da katlanan. Elimden tutan karanlığın adı gibi bildiği bu yollardan geçerken gördüğüm çukurlar, kör kuyular, kırılan oyuncaklar, mor bulutlu gökyüzü, yeşil güneş,…
“Bakıyorum da dünden bu güne değişen bir şey yok. On yıldır olduğu gibi.” dediğini duydu annesinin. Kafasını kaldırıp sadece birkaç saniye ışıl ışıl parlayan güneşin sıcaklığını alıp götürmeye çalışan rüzgarda annesinin koyu kızıl saçlarının savruluşunu izledi. Bal rengi gözlerini tekrar…
Kahverengi, siyah çizgili, koyu yeşil fermuarlı; tozlu, sağ taşıma kulpu çamurlu bir bavul. Herhangi bir şehrin herhangi bir garında. Herhangi bir tarihte herhangi biri tarafından unutulmuş. İçi oldukça dolu ve oldukça da hafif. Herhangi biri tarafından her şekilde göz ardı…
Bugün 286.gün, köleliğimden yazıyorum. Köleliğimden kendime yazıyorum. Dışarıdan sesler geliyor, ürkütücü. Hava zaten zifiri karanlık. Ben ise tahmini oynatıyorum kalemi defterin üzerinde. Kafamda deli divane düşünceler, en ağırı ise özgürlüğüm. Ne zaman özgür kalacağım? Çocuklarımı ne zaman göreceğim? Ben neredeyim?…
