Katman katmandı duygular
Düşünceler sınırsızdı…
Gökyüzünün katlarından uzaya varmak gibi sancılı,
Anne rahmindeki bir bebeğin oluşumu kadar mucizeviydi
Beyinde yeni bilgilerin piştiği deneyimlerle yolculuğu.
Evreninin farkına varabildiğinde
Kendi evreninde evriliyordu insan.
Farkettikçe genişliyordu
Yol alabiliyordu yanına aldıklarıyla.
Gizledikleriyle, alenileştirdikleriyle bir bütündü insan
Evren gibi.
Hayat bulduğu cansuyu
Okyanuslar gibi farklı bir alem.
Bilgisini okumaya başladığında
Hücrelerinden anlam fışkırıyordu yaşama.
Bir alışverişti bu, sayılarla dizayn edilmiş varolma hali.
Matematikle konuşuyordu hep varoluş…
8765 saat 48 dakika 46 saniye …
Benliğimden benliğine birdik aynı gökyüzünde… Tümden gelip tüme varıyordu bütün gidişler. İçimize kapattığımız kadar hapis, içimizden taşırdığımız kadar üretkendi bilgi. İçtenlikti işin kılavuzu. Tercümesini doğru yapabilmekten geçiyordu anlamın derinliği. Sahiciliğin sahilinde sakince dolaşmaktı sabır, sağlam adımlarla sahiplendiğimiz yarınlarda…
Sevgiyle…
