Döndüğümde içime,
Sessizleştiğimde yokluğa,
Karanlık kucakladı,
Çelimsiz benliğimi.
Ben,
Güç nedir bilmez iken,
İçinde yaşar oldum,
Karanlığın evinde,
Çelimsizliğime tutunur oldum.
Sustuğumda zamana,
İçimi karaladım,
Sarılamadan kendime,
İmtihana koyuldum.
Ben,
Çelimsiz hissederken,
İçimdeki havl ordusuyla,
Sessizlik masasındaki,
Tahtın sahibi oldum.
