Ey benim yürek sızım
Kışıma baharı getirenim
Ruhumun en tatlı meltemi
En keskin matemi
Her kelamıma adını kattığım
Şimdi gittin ya hani
bir vapur iskelesinden öylece
Kirpiklerinden dökülsün hüznüm
Gözlerinden okunsun ruhum.
Ben karşında küçük bir kız çocuğu
Ürkek, masum, çekingen…
Tutup elimi öğretseydin yürümeyi
Düşseydim, kanasaydı dizlerim
dudakların değseydi yarama
İşte o zaman baharın en tatlı kokusu sarardı
geçtiğimiz yolları.
Ve iki kelime dökülseydi dudaklarımdan
Gitme, kal.
Martılar uçsaydı çığlık çığlığa
ve biz simit atsaydık
Arkadan bir Sezen çalsaydı
“Gitme dur daha şimdiden
Deliler gibi özledim.”
Diyemedim…
