Çok çektik hepimiz
Çoğu zaman çekemeyenlere güldük
Güzel anları kaçıranları küçük gördük
Ben hep güzel olsun istedim
Her anı’m ve her an’ım…
Kıskandım hep
En kötü durumda gülümseyebilenlere imrendim
Çok istedim de hiç göremedim
Sen çok çektin mesela
Sevdiğin adamı…
O uyuyordu, sen masumiyetini çektin
O gülüyordu, sen mutluluğu çektin
O ağlayacaktı tam, ağlatmadın da…
Dünyayı ne kadar sevemez insan
Onu yakaladın, bakışlarında…
Ben çok istedim
Mevsimlerin göçünü karelere dökmeyi
Zamanı hiç tutturamadım
Hep bakışlarına hapsoldum
Gülen gözlerini çekmek istedim
Çekip herkese göstermek istedim
Gülmek birine bu kadar yakışır
ıspatlamak istedim
Baktım ki gülen gözler zamana bırakmış her şeyi
Anladım ters giden bir şeyler var
Sen hiç vazgeçmedin ama
Ben ne zaman sussam suskunluğumu çektin
Sensizlikte neler konuştuk biz, onu da döktün karelere…
Hiç bitmedi mesela durgunluğum
Seni görmek mi ?
Doyamadım ben…
Alışmıştım gülen gözlerine
Alışmıştım güne seninle gülmeye
Barışmıştım hiç bitmeyen kavgamla
Ve arınmıştım tüm sensizliklerden
Ben bittim ilk…
Seni de bitirdim zamanla
Yine de unutmuyorum
Çok çekmiştik biz
Güzeli – çirkini, iyiyi – kötüyü.
Ben nasıl bittim, bir sana soramadım
Sen nasıl bittin, bir bana soramadın
